รักเราถึงคราว ต้องจบลง
วันลอยกระทง ต้องมาระทมเดียวดาย
เพ็ญเดือนสิบสองน้ำตานองท่วมใจ
รักล่มละลาย จมลงในสายธารา
มอง มองไปตรงแสงไฟ ริบหรี่ ค่ำคืนนี้เธอควงใครมา
เมื่อมองไปแล้วใยทำเมิน บังเอิญได้พบสบตา
เธอควงไฮโซหุ่นโก้หรูหรา
ฉันดำเหมือน จรกา เพียงหางตาเธอยังไม่แล
ฉัน ลื่นตกแพนั้นเธอก็รู้
ยังยืนดูตอนฉันตกแพ
ตะเกียก ตะกายเพราะไร้คนงม
ร่างเลยจมระทมอยู่ใต้แพ
รอเธอเห็นใจ คงต้องตาย แหงๆ
รีบปีนขึ้นแพเหลียวแล ไม่เห็นใคร
เดินตัวเปียกร้องเรียกเสียงลั่น
โอ้แฟนฉันหนีหน้าไปไหน
โอ้ศรีนวล คร่ำครวญคนึง
คิดถึงจนแทบขาดใจ
สาบานไว้ว่า ชาติหน้า ชาติไหน
ไม่ขอรักใคร จากหัวใจของศรีนวล
ศรีนวลแสนเศร้า
นั่งเหงากอดเข่าคร่ำครวญ
แหงน มองนภา เห็นจันทราแสงนวล
นั่งพร่ำคร่ำครวญ โอ้ อก ศรีนวลระทม